3.4.07

Εσύ πόσο μακρυά μπορείς να ταξιδέψεις?


Νύχτα Δευτέρας, παρέα με καλή μουσική। Και το ταξίδι ξεκινάει... Βγαίνω από το δωμάτιο με τρόπο μαγικό και βρίσκομαι στο λιμάνι, για ένα ηλιοβασίλεμα από εκείνα που χαζεύαμε με τις ώρες σαν εωτευμένοι έφηβοι. Πλέον ίδιο έχει μείνει μόνο το ηλιοβασίλεμα :)
Απόψε ταξίδεψα ξανά εκεί με τη φαντασία μου। Όμορφα ήταν! Αυτή τη φορά μόνη μου, με τους ήχους από το ραδιόφωνο (ταξίδεψε κι αυτό μαζί μου!)!
Σε ένα άλλο blog διάβασα για την ανάγκη του να μοιράζεσαι τα ταξίδια σου αυτά, για να πάρουν αξία οι στιγμές σου! Κι έχει δίκιο. Μόνο που κατά τη γνώμη μου πρέπει να επιλέξεις το πρόσωπο που θα ρισκάρεις και θα μοιραστείς μαζί του τις εικόνες, τους ήχους και τις στιγμές σου! Έτσι ακόμα κι όταν το ταξίδι τελειώσει δε θα μετανιώσεις για αυτόν τον συνεπιβάτη και τις στιγμές που μοιράστηκες. Διαφορετικά ίσως θα ήταν καλύτερα να συνεχίσεις το ταξίδι μόνος. Ίσως έτσι ανοίξεις περισσότερο τα φτερά σου για πιο μακρινούς ορίζοντες... Μπορεί οι νέοι ορίζοντες να μένουν φυλαγμάνοι μέσα σου για να ξετυλιχτούν σαν φόντο videoclip όταν μοιραστούν και πάρουν αξία. Μπορεί και όχι...

Εκείνο, όμως, που μετράει είναι το ταξίδι...

Κι έτσι... Εγώ συνεχίζω τη φανταστική μου βόλτα, και μετά το ηλιοβασίλεμα, βρίσκομαι στη βεράντα, δίπλα στη θάλασσα, με ένα ποτήρι κρασί, και τη μουσική να συνεχίζει να ταξιδεύει μαζί μου... μόνο που είπα να αλλάξω σταθμό στο ταξίδι ;)

Εσύ πόσο μακρυά μπορείς να ταξιδέψεις;

10 σχόλια:

ax0r7ag0z είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ax0r7ag0z είπε...

Μπορεί να ταξιδέψεις από ένα δωμάτιο σε ένα άλλο ή από τη γη σελήνη και ακόμα μακρύτερα και να μην καταλάβεις τίποτα αν δεν έχεις κάποιον να το μοιραστείς, να σου πει «τι ωραία που περνάμε», να σου πει «δεν θα ήθελα να είμαι με κανέναν άλλο αυτή τη στιγμή», να σου πει «ας τελειώσει τώρα ο χρόνος, δε με νοιάζει». Άτομα να μοιραστείς το ταξίδι υπάρχουν ολόγυρά σου, το θέμα είναι να ρισκάρεις να ψάξεις γιαυτά και το πρόβλημα είναι για πόσο μπορείς να ρισκάρεις .
Δεν ξέρω γιατί αλλά το videoclip που μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό είναι ο προσκυνητής του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Συνέχισε να ταξιδεύεις και μην αφήσεις κανένα να σου κόψει τα φτερά και αν ποτέ χρειαστείς παρέα θα είναι ένα κλικ μακριά…

Αθηνά είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή και την παρέα! Μην ανησυχείς... το ταξίδι σνεχίζεται κάθε λεπτό! (Μάλιστα τώρα τελευταία προσπαθώ να γίνω πιο αναίσθητη για να ταξιδεύω ανενόχλητη.)!! ;)
Το videoclip του Ιωαννίδη δεν το έχω δει μάλλον. Αλλά μου αρέσει πολύ που εικόνες δικές μου ταξιδεύουν και φέρνουν άλλες εικόνες σε γνωστούς-αγώστους!
Αρχίζω να το απολαμβάνω αυτό περισσότερο!
Keep posting!

ax0r7ag0z είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=3jnq1sphdoI

Εδώ είναι ο προσκυνητής, ένα video clip πού ενώ δεν είναι κάτι ιδιαίτερο από μόνο του, με ταξιδεύει. Έχω παρατηρήσει ότι κάνεις posts οποιαδήποτε στιγμή της μέρας και αυτό μου αρέσει γιατί αισθανόμουν μόνος ;)

Αθηνά είπε...

Σ' ευχαριστώ για το clip! Πραγματικά σε ταξιδεύει...
Όσο για μένα.. όποτε περάσω από το pc ρίχνω μια ματιά κι αν είναι μαζί και η εμπνευση... μην πάει χαμένη... ;)

ax0r7ag0z είπε...

Η έμπνευση είναι περίεργος συνταξιδιώτης και καμιά φορά συμπεριφέρεται όπως τα ταξί, δεν έρχεται όταν την αποζητάς και καμιά φορά έρχεται όταν δεν μπορείς να την αποτυπώσεις κάπου… Μάλλον γι’αυτό το λόγο αξίζει τόσο πολύ, γιατί είναι απρόβλεπτη και είναι από αυτά τα στοιχεία του εαυτού μας που μπορούν να μας ξαφνιάσουν…

ax0r7ag0z είπε...

Το τραγούδι που αναζητούσες κάπου αλλού λέγεται "Του Έρωτα", είναι το τρίτο κομμάτι απο το δίσκο "Οι άγγελοι του έρωτα"

Αθηνά είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ! Είσαι πολύ ευγενικός!
Και για την ιστορία-αρχείο πρόκειται για το ακόλουθο:

Αν άγγιζες τα χέρια της
τα κρινο-δάχτυλά της
και αν μύριζες το άρωμα απ' τα μακριά μαλλιά της

Αν κοίταζες τα μάτια της
δυο κάρβουνα αναμμένα
ανάβουνε παντού φωτιές
κάψανε και μένα

Τότε θα καταλάβαινες γιατί την αγαπάω
και μόνο με τη σκέψη της τα βράδια ξαγρυπνάω

Τότε θα καταλάβαινες φίλε μου τι περνάω
και μαντινάδες του έρωτα για εκείνη τραγουδάω

Αν άκουγες τη μουσική
απ' τη γλυκιά λαλιά της
που τα αηδονάκια ζήλευαν
και τρέχανε κοντά της

Τα βελουδένια χείλη της
για μια φορά αν φιλούσες
όπως δε ξέχασα και γω
ποτέ δε θα ξεχνούσες

Τότε θα καταλάβαινες γιατί την αγαπάω
και μόνο με τη σκέψη της τα βράδια ξαγρυπνάω

Τότε θα καταλάβαινες φίλε μου τι περνάω
και μαντινάδες του έρωτα για εκείνη τραγουδάω

Παντελής Θαλασσινός, Από τον δίσκο "Οι άγγελοι του έρωτα"


Και πάλι ευχαριστώ!

ax0r7ag0z είπε...

:) Glad to be of service!!!
Αν θές και το ίδιο το τραγουδι πές μου...

Αθηνά είπε...

Και πάλι ευχαριστώ αλλά χθες αργάμιση.. κατέβασα το cd!
Τρελάθηκα...!
Thanks anyway!

Life coaching και “ζήσε το όνειρό σου!”

  Νέα τάση στη σύγχρονη φιλοσοφία/ κοσμοθεωρία  και ταυτόχρονα νέο « επάγγελμα » αποτελεί η « προπονητική ζωής » , όπως είναι η ελληνική ορο...