Η εκπαίδευση είναι πανάκεια;
Ναι και όχι.
Ναι, γιατί
εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους μπορείς να λύσεις πολλά προβλήματα από αυτά που
αναγνωρίζεις στο παρόν, προκειμένου να περιορίσεις το αποτύπωμά τους και την ύπαρξή τους στο μέλλον.
Όχι, γιατί η
εκπαίδευση δεν κάνει μαγικά. Απευθύνεται στο μέλλον και δεν μπορεί εύκολα να λύσει τα προβλήματα του
παρόντος. Το παρόν σχεδόν
προκαθορίστηκε από τις πράξεις του παρελθόντος και ακόμα χειρότερα πράξεις «δικές
μας» του παρόντος. Για όλα αυτά που καθημερινά «μανουριάζουμε» και
διαμαρτυρόμαστε δεν φταίει κανείς άλλος παρά μόνο εμείς. Όπως λέει και ο σοφός
λαός «όπως στρώνεις, κοιμάσαι…»
Δεν είμαι κανένας
ειδικός και σίγουρα δεν έχω λύσεις. Καλά καλά, δεν μπορώ να εντοπίσω όλα τα
προβλήματα. Βλέπω και εγώ, όπως όλοι μας, πράγματα που με ενοχλούν.
Αν, αντί για
παπαγαλία, οι μαθητές στο σχολείο μάθαιναν να κρίνουν, να σκέφτονται, να
φιλτράρουν και να επεξεργάζονται,
Αν δεν εστιάζαμε
στους κανόνες, τις αποδείξεις των θεωρημάτων, τον υπερσυντέλικο του λύω, αλλά
κάναμε ένα μάθημα που οι μαθητές θα θέλαμε να συμμετέχουν αβίαστα, όχι για το
βαθμό αλλά γιατί περνούν καλά,
Αν το σχολείο
έδινε προτεραιότητα στο σεβασμό, την αλληλεγγύη και την ισορροπία αντί για τις
επιστημονικές γνώσεις, μήπως μεγαλώνουμε έτσι σε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία;
Πόσο διαφορετική
θα ήταν η ζωή μας αν δίναμε αξία στις λέξεις δικαιοσύνη, ισότητα και αξιοκρατία;
Αν στο μάθημα της
έκθεσης, αντί να μαθαίνουμε μόνο τους τρόπους ανάπτυξης παραγράφου, αλλά μαθαίνουμε
και εξασκούμασταν να αναγνωρίζουμε την προπαγάνδα, πόσο πιο συνειδητοποιημένοι
ενήλικες θα ήμασταν;
Τροφή για σκέψη…
Ένα τέτοιο
σχολείο ονειρεύομαι. Σε ένα τέτοιο σχολείο θα ήθελα να είχα φοιτήσει και ένα
τέτοιο σχολείο θα ήθελα για τον γιο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου