Long time no seen…
Και δυστυχώς δεν είναι για καλό το come back μου…
Χθες το πρωί έκανα μια απόπειρα να εξυπηρετηθώ σε ένα υποκατάστημα της εν λόγω τράπεζας στο κέντρο του Ηρακλείου. Μπαίνω λοιπόν μέσα, παίρνω το νουμεράκι μου από το συμπαθητικό μηχάνημα που έδωσε τέλος στις εκνευριστικές ουρές, και διαπιστώνω ότι προηγούνται άλλα 80 νούμερα. Τι να κάνω κρύβω στην τσάντα μου το πολυπόθητο χαρτάκι και φεύγω να κάνω τις δουλειές μου. Επιστρέφω 20 λεπτά αργότερα λίγο αγχομένη μην τυχών έχει περάσει το νούμερό μου. Ευτυχώς ή δυστυχώς πρέπει αν περιμένω για άλλα 50 νούμερα περίπου. Ούτε λόγος γι καρέκλα (έχουν καθίσει κάτι γιαγιάδες ), οπότε πάω σε μια γωνία και βγάζω το βιβλίο μου, χωρίς να χάνω επαφή με το περιβάλλον. Ξαφνικά σκάει μύτη ένας παππούς (που μύριζε κιόλας) παίρνει νουμεράκι τουλάχιστον 40 νούμερα μπροστά από το δικό μου (έτυχε να δω το πρώτο ψηφίο),αφήνει τις τσάντες του δίπλα μου και κατευθύνεται προς ένα ταμείο όπου ο υπάλληλος εξυπηρετεί μια πελάτισσα. «Χρόνια πολλά» του λέει. «Τα μηχανήματά σας δεν λειτουργούν». Ο υπάλληλος ξαφνιασμένος απαντάει «τι λέτε κύριε δοκιμάσατε σε αυτό βρίσκεται ακριβώς απ’ έξω;» «όχι δοκίμασα σε άλλο υποκατάστημα». Αυτός ήταν ο διάλογος. Το νόημα είναι ότι ο υπάλληλος δεν τήρησε τη σειρά προτεραιότητας κι εξυπηρέτησε τον κύριο που διαμαρτυρήθηκε χωρίς να δει το την προτεραιότητα του.
Τι κι αν διαμαρτυρήθηκα δυνατά; τι κι αν ζήτησα να δω το χαρτάκι του; τι κι αν στραβοκοίταξα υπάλληλο και πελάτη; Σαν να μην υπήρχα…
Το αποκορύφωμα ποιο ήταν; Ο τύπος αφού εξυπηρετήθηκε, ήρθε δίπλα μου, έβγαλε από τις τσάντες του 2 αγκινάρες, (ναι καλά διαβάζεις εκείνο το φυτό με τις αγκάθες), και τα έδωσε στον υπάλληλο ευχόμενος χρόνια πολλά…
Τα συμπεράσματα δικά σου…
Όλο το σκηνικό για 2 αγκινάρες…
Λάθος μου που δεν απευθύνθηκα στον διευθυντή; Μπορεί…
Λάθος μου που δεν έκανα μεγάλη φασαρία; Μπορεί…
Νόμιζα θα έχανα το επίπεδό μου. Όμως αρνούμαι να ζήσω σε τέτοιο κόσμο. Δεν ξέρω αν σεβάστηκα την ηλικία του 65άρη παππού… για μην πω του «π@π@ρη» που πήρε τη σειρά, της στιγμή που περίμεναν γιαγιάδες στη σειρά και μαμάδες με μωράκια.
Έβγαλα κι εγώ μια φωτογραφία κι εκθέτω το ταμείο που έγινε η ζημιά στο υποκατάστημα της πλατείας Κορνάρου.
Ναι. Το μόνο που έκανα ήταν τραβήξω φωτογραφία από το εν λόγω ταμείο και να αναφέρω στον προσωπικό μου ιστοχώρο το συμβάν.
Δεν ξέρω πως θα αντιδράσω την επόμενη φορά. Σίγουρα όμως όχι τόσο ψύχραιμα όπως έκανα χθες…
Σαν εκπαιδευτικός έχω ευθύνη για αυτά και υπόσχομαι, δεσμεύομαι στον εαυτό μου πως οι δικοί μου μαθητές δε θα γίνουν ποτέ τέτοιοι γλοιώδεις τύποι όπως οι βολεμένοι της σειράς του «π@π@ρη».
«στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει»
