Υπάρχουν στιγμές
ή μάλλον φάσεις στη ζωή μας που ξέρουμε πολύ καλά τι θέλουμε. Υπάρχουν άλλες
που ξέρουμε τι δεν θέλουμε. Και υπάρχουν κι εκείνες οι φάσεις που μας φταίνε
όλα, οι γείτονες, η ζωή, η δουλειά, η μύγα που πετάει.
Σίγουρα δεν είμαι
ο κατάλληλος άνθρωπος να δώσω συμβουλές περί … επιλογών. Όχι ότι τα έχω πάει
άσχημα, αλλά δεν έχω και κάτι αξιομνημόνευτο να παρουσιάσω. Προσωπικά βρίσκομαι
στη φάση που ξέρω τι δε θέλω. Ξέρω και τι θέλω (γιούπιιιιι!!!!), αλλά δεν έχω
τρόπο να το υλοποιήσω. Πάνω σ’ αυτό πρέπει να δουλέψω. Το οφείλω στον εαυτό
μου.
Αν, όμως, μου
επιτρέπεται να δώσω δυο – τρεις συμβουλές σ’ ένα φίλο αυτές θα ήταν:
1.
Ενδοσκόπηση:
βρες τα με εσένα! Μάθε τι θέλεις! Συζήτα με τον εαυτό σου. Τρέχουμε ολημερίς,
οι μέρες φεύγουν κι εμείς χάνουμε τον εαυτό μας…
2.
Ευγνωμοσύνη:
να είσαι ευγνώμων για όσα έχεις, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο. Οι άνθρωποι
που σε στηρίζουν, η οικογένειά σου, η μισή σοκολάτα στο ψυγείο, το κινητό, η
ζεστή κουβέρτα.
3.
Πρόσεχε
τι εύχεσαι και για ποιους λόγους δυσανασχετείς! Πολλές φορές μοιάζει με
εκτόνωση η γκρίνια. Μπορεί και να είναι. Σε βοηθά όμως;
Ζήσε, λοιπόν!
Ζήσε όσο πιο όμορφα μπορείς και όσο πιο ταιριαστά στο εγώ σου! Εύχομαι τα
«θέλω» σου να γίνουν σύντομα η πραγματικότητά σου!
