Σιγά σιγά με τις πρώτες βροχές, τα πρώτα κρύα και τη γλυκιά μελαγχολία του φθινοπώρου, η ατμόσφαιρα σχεδόν επιβάλλει να φοράμε ζακέτες, μπουφάν και γιατί όχι τα πρώτα χειμωνιάτικα ρούχα.
Μπήκα λοιπόν κι εγώ σήμερα στη διαδικασία να αντικαταστήσω τα περισσότερα καλοκαιρινά λεπτά ρούχα της ντουλάπας μου με τα ζεστά πουλοβεράκια μου και τα χειμωνιάτικα. Και μέσα στην αναμπουμπούλα του δωματίου, και τον πανικό να χωρέσουν τα ρούχα σε πατάρι και ντουλάπα, μια μελαγχολία συνοδεύει τις βαλίτσες μου.
Η μελαγχολία αφορά το καλοκαίρι που πέρασε με αφορμή τα ρούχα που το συνόδεψαν. Ήταν γεμάτο καλοκαίρι, με πολλή δουλειά, λίγα μπάνια, αρκετές βόλτες, καλοκαιρινές βραδιές στα μπαράκια, βραδινά τσιγάρα στη βεράντα παρέα με μουσική, βραδινά τηλέφωνα με φίλους, πρωινά καφεδάκια με φίλες, μαγικές συναυλίες (λίγες κι αξιόλογες), ηλιοθεραπεία παρέα με βιβλία και μουσική στις παραλίες του νησιού και τόσα άλλα.. ένα πλήρες καλοκαίρι μπορώ να πω. Κι όλα αυτά βγήκαν ξαφνικά μέσα από ένα σωρό με ρούχα... φοβερό δεν είναι?
Κι όλα αυτά τώρα τα οργανώνω σε βαλίτσες και κούτες, σε θαλάμους στον ουρανό των αναμνήσεων. Αποχαιρετώ το καλοκαίρι, κι ελπίζω ο χειμώνας που ξεκινά να είναι το ίδιο πλήρης και γεμάτος. Ίσως βέβαια απουσιάζουν οι βόλτες στον ήλιο και τη θάλασσα και τα μουσικά τσιγάρα στη βεράντα. αλλά ελπίζω σε καλή παρέα, άπλετη μουσική, ενασχολήσεις με ότι μου στέρησε το φορτωμένο πρόγραμμα ως τώρα και ίσως κάποια ταξίδια σε αγαπημένους φίλους «ζεστούς» προορισμούς!
«Εμείς τα δύσκολα τα λύνουμε νυχτιάτικα
Εμείς αλλάζουμε αγάπες Κυριακάτικα
Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα... ανοιξιάτικα»
