Δύσκολη και φορτισμένη μέρα. Είναι δύσκολη επειδή είναι φορτισμένη. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έγινε 52 χρόνια πριν για αιτήματα επίκαιρα στο σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.
Μπορεί εμένα προσωπικά να μη μου λείπει ζωτικός χώρος
αλλά ο κόσμος δεν είναι αυτός που πρέπει. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν ούτε
ψωμί, ούτε παιδεία αν δεν πληρώσουν αδρά. Ούτε ελευθερία έχουν. Η πληροφόρησή
τους είναι πενιχρή, κεκαλυμμένη παραπληροφόρηση. Γνώμη δεν μπορούν να εκφράσουν
γιατί ακούγονται μόνο οι φωνές οι καθοδηγούμενες. Ακόμα και η ψήφος τους ξεπουλιέται.
Δεν έχουν την παιδεία επικρατήσουν αδέσμευτη. Δεν έχουν την αντοχή δεν την
κρατήσουν ακέραια. Δεν τους δικαιολογώ. Ούτε τους καταλαβαίνω. Ψάχνω να βρω
ερείσματα στο παράλογο της στάσης τους.
Και εγένετο φως…
Ο μικρός σχόλασε νωρίς σήμερα. Έφερε μαζί του από το
σχολείο ένα κόκκινο χάρτινο γαρίφαλο, μια όμορφη παιδική χειροτεχνία. Η δική
μου η έγνοια ήταν να του μιλήσω για τη σημερινή μέρα∙ να του μιλήσω
για αξίες και επιλογές. Δεν θα ήθελα να στερηθεί ούτε το ψωμί, ούτε την παιδεία,
ούτε την ελευθερία, μα θέλω να μάθει να αγωνίζεται για αυτά.
Έψαχνα τις λέξεις που διδάσκουν χωρίς να πληγώνουν.
Και ω! το θαύμα!
Ο μικρός ήξερε τα πάντα! Μέσα από παραμυθάκια μου είπε
για τον κύριο Τυράννη, και τον κύριο Δήμο. Τα είχαν μάθει στο δημόσιο νηπιαγωγείο
– άνθρωποι όλο φως και αγάπη ορισμένοι δάσκαλοι.
Ήθελε να καταθέσει το κόκκινο χάρτινο γαρύφαλλο του στο Πολυτεχνείο.
Και έτσι, πήραμε το κυριολεκτικά «φανταστικό μας αεροπλάνο», φτάσαμε στην Αθήνα,
πήραμε το «φανταστικό μετρό» και φτάσαμε στο πολυτεχνείο. Κρατιόμασταν σφιχτά
να μη χαθούμε στον φανταστικό κόσμο. Φτάσαμε στην σχολική χειροποίητη πόρτα του
Πολυτεχνείου και κατέθεσε το χάρτινο γαρύφαλλο του ευλαβικά, σαν να προσκυνά
εικόνα στην εκκλησία.
Εγώ διδάχτηκα από αυτόν σήμερα.
Και έχω δύο ευχές να κάνω:
-
Ποτέ πιά να μη χρειαστεί άλλη τέτοια
θυσία!
-
Πάντα να ενώνονται οι άνθρωποι για να
διεκδικούν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου