Με αφορμή μια έξοδο που προγραμματίζαμε με μια καλή φίλη μέρες πριν, ήρθε στο μυαλό μου σαν ανάμνηση η αίσθηση που είχα στο σχολείο... τότε που περίμενα ένα Σάββατο του μήνα να βγω με τις ξαδέρφες ή τις φίλες μου… κι αργότερα ένα Σάββατο απόγευμα ή μια Παρασκευή μετά το μάθημα για να δω το αγόρι μου… Όλη η εβδομάδα περνούσε με την έγνοια και τον ενθουσιασμό του 14χρονου για τη βόλτα, το φλερτ, τον καφέ, τα … goody’s...
Ωραία χρόνια τότε!
Δεν πάνε πολλά χρόνια αλλά νιώθω να πέρασε αιώνας… πλέον δεν ενθουσιάζομαι με την έξοδο του Σαββατόβραδου (τουλάχιστον μέχρι τις 28/07 που ετοιμαζόμουν για τον εν λόγω Σαββατόβραδο)!
Το σαββατόβραδο ήρθε και πέρασε.. και εγώ το υποδέχτηκα με τον ενθουσιασμό του μικρού κοριτσιού - άσχετα αν η έκβασή του δεν ήταν η αναμενόμενη.
Ήταν εκείνο το σαββατόβραδο που αποφάσισα να προσπαθώ και να απολαμβάνω κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή αυτής της ζωής, που τελικά είναι τόσο μικρή και τόσο απρόβλεπτη. Αξίζει νομίζω να κάνουμε τις στιγμές μοναδικές και να ενθουσιαζόμαστε και για τα μικρά πράγματα!
5 σχόλια:
Έτσι είναι. Όποιος δεν ενθουσιάζεται με τις μικρές χαρές της ζωής και περιμένει "μεγάλα πράγματα" μένει να χαζεύει κατσουφιασμένος τη ζωή να τον προσπερνάει...
Ένα ηλιοβασίλεμα, ένας όμορφος περίπατος, ένα απόγευμα στην παραλία, πράγματα όμορφα που δεν τα αφήνουμε να μας αγγίξουν. Γιατί;
Πράγματι, ωραία χρόνια. Τότε που το Σάββατο τελείωνε στις 10 το βράδυ, άντε 11 αν είχε μεγάλη ταινία το σινεμά. Τότε που το να κρατήσεις το χέρι ήταν αρκετό. Τότε που 1+1 έκανε 2.
Περνούν όμως τα σαββατόβραδα, και μαζί τους περνούμε και εμείς, αλλάζουμε φάσεις, μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε ίσως. Σιγά σιγά τα Σάββατα μας φαίνονται ίδια. Ψάχνουμε το κάτι διαφορετικό να μας απογειώσει. Τι πιο κατάλληλο από το να γίνουμε πάλι παιδία, να θυμηθούμε τα περασμένα χρόνια, να πάμε εκεί που περνούσε πιο καλά πιο απλά;
Όπως έλεγε ένας τηλεοπτικός χαρακτήρας «Εμπρός-Πίσω»
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια και τη συμμετοχή σας!
Λύκε μου, μου αρέσει που πλαισιώνεις και γεμίζεις τη σκέψη μου με εικόνες, χρώματα, ακούσματα και θαλασσινή αρμύρα!
Αχόρταγέ μου, έχεις ενα μοναδικό τρόπο να βάζεις τις σκέψεις μου σε λέξεις και φράσεις επεξηγώντας τις!
Και πάλι σας ευχαριστώ!
Και εσύ νεράιδα μου έχεις ένα μοναδικό τρόπο να κουνάς το ραβδάκι σου και να βγάζεις μέσα από το μυαλό μου σκέψεις, συναισθήματα, ακόμα και αναμνήσεις που είχα ξεχάσει πως υπάρχουν. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα, ιδίως για εκείνα που δεν ξέρεις πως έχεις κάνει.
Μικρή μου, δε χρειάζεται να με ευχαριστήσεις, γιατί το να ντύσω τη σκέψη σου με κάτι από τη ζωή είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Αυτό που θα με ευχαριστήσει όσο τίποτε θα είναι να σε δώ να ντύνεις τη ζωή σου με κάτι από τη σκέψη σου και να κάνεις πράξη όσα αναφέρεις σε αυτό το πόστ.
Δημοσίευση σχολίου