Κάποιοι άνθρωποι είναι σαν άγγελοι με ένα φτερό. Μπορούν αν πετάξουν μόνο αν αγκαλιάσουν το άλλο μισό τους. Κι αν ενωθούν; Τότε μεγαλουργούν! Ο έβδομος ουρανός τους είναι λίγος. Κάποιοι άνθρωποι έχουν φτιαχτεί για αν πορεύονται μόνοι τους. Μπορούν να πετούν μόνοι τους και πότε πότε να επιβιώνουν, πετώντας όμως χαμηλά.
Μέχρι εδώ καλά.
Τι γίνεται όμως όταν ενωθούν δυο άνθρωποι από τις δυο διαφορετικές κάστες; Τα συναισθήματα δε σβήνουν όμως δεν υπάρχει κοινός ουρανός γι αυτούς. Ακόμα κι αν για λίγο συμβιβαστούν σ’ ένα μεσαίο στρώμα της ατμόσφαιρας, ο καθένας θα θέλει να βρεθεί στο φυσικό του περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει γιατί ο ένας έχει μάθει να πετά μόνος, ενώ ο άλλος να πορεύεται ήρεμα πλάι στο άλλο του μισό και να μεγαλουργεί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι, μα όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη
Τελικά « Τὰ πάντα ῥεῖ » γενικώς; ή Υπάρχει ποτέ ικανοποίηση για τον άνθρωπο; Ποιος είναι ο αντιπροσωπευτικότερος τίτλος; Δεν μπορώ να ...
-
Σήμερα, ανοίγοντας ξεχασμένα e-mail στον Η/Υ (μαζεύτηκαν πολλά πάλι :( ) εντόπισα κι αυτό το ποίημα που έγραψε ένα παιδί από την αφρική και ...
-
Άκου αυτό! Ρουτίνα ∙ : η συνήθεια της καθημερινής, μηχανικής και τυποποιημένης επανάληψης των ίδιων δραστηριοτήτων και η δυσάρεστη έλλειψ...
-
Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια... (όπως λέει και το τραγούδι) από τότε που άρχιζα να αντιλαμβάνομαι άμεσα τι συμβαίνει γύρω μου... είδα την ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου