Φωτιά στα μπατζάκια μας!

Γιατί εμείς οι άνθρωποι να φθείρουμε και να καταστρέφουμε ότι μας λυτρώνει;

Γιατί κάθε καλοκαίρι πρώτο θέμα στις ειδήσεις να βρίσκεται η εξέλιξη της πυρκαγιάς;

Γιατί κάθε άνοιξη να γίνονται έργα για την πρόληψη πυρκαγιάς και κάθε καλοκαίρι να αποδεικνύονται ανεπαρκή;

Γιατί πρέπει κάθε καλοκαίρι μαζί με τη ζέστη του καύσωνα να εισπνέουμε και καπνό από το πλησιέστερο άλσος;

Γιατί κάθε καλοκαίρι να μαθαίνουμε για θανάτους άτυχων πυροσβεστών στο καθήκον και ανήμπορων ηλικιωμένων από τη θερμοπληξία;

Φαίνονται άσχετα μεταξύ τους όλα αυτά, αλλά στα μάτια μου δεν είναι. Αν κάψεις τα δέντρα, πηγή δροσιάς, οξυγόνου και βασικό μέσο στη διατήρηση της ισορροπίας αυτού του πλανήτη, πως αν μην αλλοιωθεί η ατμόσφαιρά, πως να μην υπάρξουν ακραία καιρικά φαινόμενα, πως αν μην γίνουν πλημμύρες το χειμώνα και καύσωνες το καλοκαίρι… και ύστερα φταίει ο καύσωνας, η βροχή, η κυβέρνηση… όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς. Τραγικό δεν είναι;

Γιατί παρόλη την κατάντια μας συνεχίζουμε να πετάμε ανάμενα τσιγάρα έξω από το αυτοκίνητο; Γιατί συνεχίζουμε να ανάβουμε φωτιές ανεξέλεγκτα έτσι για ατμόσφαιρα… ή για να εξαφανίσουμε τα σκουπίδια που βαριόμαστε να πετάξουμε;

Αν αυτό δεν είναι κατάντια, ντροπή και αίσχος για τη χώρα που υποτίθεται γέννησε τον πολιτισμό και τις επιστήμες, τότε τι είναι;

Γιατί ενώ όλοι μας να κατακρίνουμε αυτήν την κατάσταση, δεν κάνουμε κάτι να την αλλάξουμε;

Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο… σήμερα άκουσα έναν ραδιοφωνικό παραγωγό να σχολιάζει με αφορμή την τοπική επικαιρότητα «…όσα πεύκα δεν κάηκαν, κόπηκαν…».

Δεν ξέρω αν πίσω από όλα αυτά κρύβονται πολιτικές σκοπιμότητες, οικονομικά οφέλη, ή όπως λένε «η απώτερη εξυπηρέτηση και βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών».

Δεν ξέρω ακόμα αν πρέπει αν κάνουμε λόγο για ακραία καιρικά φαινόμενα ή τραγικά συμβάντα. Στα δικά μου μάτια όλα είναι φαύλος κύκλος. Κι όλα αυτά, κατά τη γνώμη μου, είναι οι τραγικές συνέπειες των δικών μας «σοφών κι ευρηματικών πράξεων». Αν εσύ επιλέγεις έναν τέτοιο αργό θάνατο, εγώ αρνούμαι, αντιστέκομαι.

Σκέψεις μπερδεμένες, νευρικές, με ένταση και θυμό. Φαινομενικά αλλοπρόσαλλες κι όμως τόσο δυνατές που δεν χωρούν πια μέσα μου.
Δεν είναι αυτός ο κόσμος που ονειρεύτηκα να ζήσω. Και ξέρω καλά πως αν καθένας από εμάς άλλαζε λίγο τη συμπεριφορά του απέναντι στο ευρύτερο σπίτι του ο κόσμος θα άλλαζε από αύριο το πρωί.

"What should I do I'm just a little baby
What if the lights go out and maybe
And then the wind just starts to moan
Outside the door he followed me home

Well goodnight moon
I want the sun
If it's not here soon
I might be done
No it won't be too soon 'til I say Goodnight moon"

Tο βάζο του γλυκού, oι δυο κούπες και ο καφες

Όταν τα θέματα και οι υποθέσεις της καθημερινότητας της ζωής σας γίνουν τόσα πολλά που δεν επαρκεί ο χρόνος του 24ωρου για να τα χειριστείτε, να θυμηθείτε το βάζο του γλυκού, τις δυο κούπες και τον καφε.

Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του, της φιλοσοφικής σχολής, έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα.

Όταν η τάξη ησύχασε, χωρίς να πει τίποτα, πήρε ένα μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις.

Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλο, κοίταξε τους μαθητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε και εκείνοι συμφώνησαν.

Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας το και αυτά πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις.

Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια ρώτησε τους μαθητές αν το βάζο ήταν γεμάτο και αυτοί κάπως σαστισμένοι είπαν πως είναι.

Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και αφού ρώτησε τους μαθητές πάλι αν το βάζο ήταν γεμάτο αυτοί ανταπάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ.

Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο δυο κούπες καφέ και τις έριξε στο βάζο ενώ οι μαθητές πλέον γελούσαν απορημένοι.

«Τώρα», λέει ο καθηγητής, «Θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και μεγάλα πράγματα στη ζωή σας όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες, πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν την ζωή σας. Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως τη δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι. Η άμμος είναι άλλα μικρότερα πράγματα.

Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τις μπάλες του τένις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα για σας πράγματα. Φροντίστε τα μπαλάκια του τένις πρώτα και μετά τα χαλίκια. Τα υπόλοιπα είναι άμμος».

Ένας μαθητής σήκωσε το χέρι και ρώτησε, τι αντιπροσώπευε ο καφές.

Ο καθηγητής χαμογέλασε και είπε «Ο καφές είναι για να σας δείξει πως όσο γεμάτη και να είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα καφέ με κάποιο φίλο»

Όχι δεν είναι δικό μου. Το διάβασα όμως κάπου καιμε ενθουσιάσε.Θα ήθελα λοιπόν να το μοιραστώ μέσα από τον προσωπικό μου χώρο.

Ωραία χρόνια τότε…

Με αφορμή μια έξοδο που προγραμματίζαμε με μια καλή φίλη μέρες πριν, ήρθε στο μυαλό μου σαν ανάμνηση η αίσθηση που είχα στο σχολείο... τότε που περίμενα ένα Σάββατο του μήνα να βγω με τις ξαδέρφες ή τις φίλες μου… κι αργότερα ένα Σάββατο απόγευμα ή μια Παρασκευή μετά το μάθημα για να δω το αγόρι μου… Όλη η εβδομάδα περνούσε με την έγνοια και τον ενθουσιασμό του 14χρονου για τη βόλτα, το φλερτ, τον καφέ, τα … goody’s...

Ωραία χρόνια τότε!

Δεν πάνε πολλά χρόνια αλλά νιώθω να πέρασε αιώνας… πλέον δεν ενθουσιάζομαι με την έξοδο του Σαββατόβραδου (τουλάχιστον μέχρι τις 28/07 που ετοιμαζόμουν για τον εν λόγω Σαββατόβραδο)!

Το σαββατόβραδο ήρθε και πέρασε.. και εγώ το υποδέχτηκα με τον ενθουσιασμό του μικρού κοριτσιού - άσχετα αν η έκβασή του δεν ήταν η αναμενόμενη.

Ήταν εκείνο το σαββατόβραδο που αποφάσισα να προσπαθώ και να απολαμβάνω κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή αυτής της ζωής, που τελικά είναι τόσο μικρή και τόσο απρόβλεπτη. Αξίζει νομίζω να κάνουμε τις στιγμές μοναδικές και να ενθουσιαζόμαστε και για τα μικρά πράγματα!

Στον Ηρακλή, που ελπίζω να έζησε τη σύντομη ζωή του με ενθουσιασμό!