Αντικατοπτρισμοί

Έχετε κοιτάξει ποτέ προσεκτικά στον καθρέπτη αναζητώντας μέσα στους αντικατοπτρισμούς το είδωλό σας; Όχι για καμαρώσετε το νέο σας ένδυμα ή για να στρώσετε το μαλλί που για άλλη μια φορά αρνείται να σας κάνει τη χάρη... απλά για να δείτε τον εαυτό σας μέσα από τα δικά σας μάτια.. ή έστω για δείτε πως δείχνετε στους άλλους?
Μια τέτοια απόπειρα έκανα πρόσφατα και πιστέψτε με έψαχνα πάρα πολύ για να βρω το πρόσωπο που θυμόμουν... το πρόσωπο που είχα δει την τελευταία φορά... το πρόσωπο στις φωτογραφίες στον τοίχο απέναντι. Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσε κάποιος άλλος στη θέση μου, εγώ πάντως τρόμαξα απίστευτα. Σαν να είχα δει ψυχολογικό θρίλερ με πρωταγωνιστή εμένα.. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως έχασα τον ύπνο μου εκείνο το βράδυ (όχι ότι κοιμόμουν καλύτερα τις τελευταίες μέρες)...
Ήξερα πως έχω αλλάξει, πως οι αντιδράσεις και απόψεις μου πλέον διέφεραν πολύ από εμένα, όπως ήμουν και όπως θα ήθελα να είμαι ακόμα. Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ πως αυτή η αλλαγή θα επηρρέαζε τόσο την εικόνα μου.
Nevermind... Αφού έψαχνα όλο το βράδυ να βρω τρόπους και στρατηγικές προσωπικής αναζήτησης - με ικανοποιητικά μπορώ να πω αποτελέσματα - το επόμενο πρωί έκανα το λάθος να διαβάσω εφημερίδα.. όλη η δυστυχία μέσα σε λίγες σελίδες χαρτί... δολοφονίες, αρρώστιες, απάνθρωπες πράξεις κι αδικίες που στοιχίζουν καθημερινά προσωπικές ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα, και άλλα πολλά. Και τότε ένιωσα τόσο μικρή και τόσο ανόητη μπροστά σε όλο αυτό το οικοδόμημα... τα δικά μου προβλήματα αντικειμενικά φαίνονταν τόσο ασήμαντα.. Κι όμως εγώ ένιωθα ακόμα άσχημα. Ο εγωκεντρισμός μου ξαναχτυπά... το πρόβλημα μου αν και μικρό αντικειμενικά, για μένα είναι εκεί και με κρατά αν όχι στάσιμη... σε μια πορεία πτώσης. Μοναδική ευχή μου είναι να κοιμηθώ τόσο βαριά και αν είναι δυνατόν να μην ξυπνήσω ποτέ...
Και τότε έρχεται το ερώτημα είμαι τόσο αναίσθητος ανθρωπος και δεν κάνω κάτι να βοηθήσω στο δράμα του κόσμου, ή τουλάχιστον δεν ευγνωμονώ την τύχη / μοίρα / Θεό (όπως θες πές το) για αυτά που έχω και θεωρώ δεδομένα, ενώ την ίδια στιγμή, άλλοι δεν τα γνώρισαν ποτέ?
Και ο άλλος μου εαυτός απαντά... ότι και να σαι.. είσαι άτομο που δέχτηκες ανάλογες πιέσεις κι αδικίες. "Όλοι σήμερα κοιτάζουν την πάρτη τους"... Γιατί όχι κι εσύ?
Περίεργο ερώτημα...
Ο πάλιός μου εαυτός δεν είχε τέτοια θέματα... ήταν ικανοποιημένος με ότι είχε, ονειρευόταν, πάσχιζε για τα όνειρά του, αγωνιζόταν και αντιδρούσε στις αδικίες, συμμετείχε σε ότι τον αντιπροσώπευε...Ήμουν εγώ!
Τώρα σιωπή... Στασιμότητα. Το κορίτσι στον καθρέπτη παραμένει εκεί και κοιτάζει αδιάφορα εμένα που ψάχνω να βρω ακόμα την άλλη πλευρά της, τη ζωντανή όψη της.

ΙΘΑΚΗ (Κ.Καβάφης)

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι να΄ναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μέν΄ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.



Να εύχεσαι να΄ναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι

που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοϊδωμένους

να σταματήσεις σε εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν΄αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κι έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά

σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ΄τους σπουδασμένους.





Πάντα στον νου σου να ΄χεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν΄ ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.

Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει

και γέρος πια ν΄αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.



Η Ιθάκη σ΄έδωσε το ωραίο ταξίδι.

Χωρίς αυτήν δεν θα ΄βγαινες στον δρόμο.

΄Αλλα δεν έχει να σε δώσει πια.



Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

΄Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Καλή αρχή!

Όλοι μας βιώνουμε στιγμές, άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο έντονα. Σε μια τέτοια στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτισης, ήρθε η ιδέα από έναν καλό φίλο, για τη δημιουργία του συγκεκριμένου blog. Σε μια εποχή που ο καθένας μας φυλακίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του στο πίσω μέρος του μυαλού του, όπου κάποια στιγμή συσσορεύονται και οδηγούν με αλλησιδοτές αντιδράσεις σε ισχυρή έκρηξη, είναι απαραίτητος ένας τρόπος - μέσο διοχεύτευσης της προσωπικής ενέργειας. Δράττομαι, λοιπόν, της ευκαιρίας κι εκμεταλλέυομαι το διαδυκτιακό αυτο χώρο, για την προσωπική μου εκτώνωση. Ή όπως θα έλεγα, για να γλιτώσω για λίγο ακόμα το λευκό φορεματάκι με τα μανίκια κολλημένα στην πλάτη... Όσοι πιστοί - ομοιοπαθείς και όχι μόνο - προσέλθετε στην περιήγηση αυτη.
Βασικός κανόνας: Δεν αποφεύγουμε, αλλά αντιμετοπίζουμε τους δικούς μας "Κύκλωπες" και πάνω από όλα δε δεχόμαστε "Ζωή παρκαρισμένη", και προσπαθούμε στο ταξίδι μας να απολαμβάνουμε τη θάλασσα και τον ουρανο! Τίποτα δεν είναι δεδομένο... ότι αξίζει είναι οι στιγμές!

Καλό μας ταξίδι, λοιπόν, με την ελπίδα ο τελικός προορισμός μας να είναι η προσωπική μας "Ιθάκη" !
Καλή αντάμωση!