Μεγαλώνοντας…

 Αισίως 42! Η γράφουσα αισθάνεται ευγνώμων στην τοποθεσία Ελλάδα 2.0. Ευγνώμων που κατάφερε να φτάσει 42 χρόνων έχοντας γύρω της ένα περιβάλλον πλούσιο σε υποστήριξη αγάπη και ανθρωπιά. Δεν είναι λίγο και σίγουρα δεν είναι δεδομένο. Συχνά χανόμαστε στην καθημερινότητα, στις υποχρεώσεις και στα θέλω μας και δεν εκτιμάμε αυτά που έχουμε. Ευγνωμοσύνη λοιπόν είναι η λέξη για μένα φέτος.

Έχω όλα όσα θέλω; Όχι. Ονειρεύομαι περισσότερα, θέλω περισσότερα και πασχίζω για περισσότερα. Μάλιστα καμιά φορά νομίζω πως μου αξίζουν περισσότερα κυρίως στον επαγγελματικό τομέα. Δεν θα περιμένω να μου χαριστούν. Έμαθα σε αυτά τα 42 χρόνια πως, ακόμα και αν αξίζεις κάτι, δεν είναι δεδομένο ότι θα το έχεις. Δεν θα παραδοθώ όμως, θα συνεχίσω να προσπαθώ για το καλύτερο, να διεκδικώ αυτό που αξίζει πάντα με το ήθος, τις αρχές και τις αξίες που γαλουχήθηκα.

Μεγαλώνοντας σε έναν κόσμο που δεν σέβεται πάντα, που προωθεί τον καταναλωτισμό και προβάλλει ως μέγιστη αξία του κέρδος, εγώ θα επιμένω να διεκδικώ και να προσπαθώ για το καλύτερο. Με τα βιβλία μου, με τις αξίες μου, με τις κατασκευές μου και κυρίως με τους ανθρώπους της «φυλής» μου, όπως λέει και μια αγαπημένη μου καλλιτέχνιδα. Γιατί ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που σκέφτεται έτσι κι ονειρεύεται έναν κόσμο πιο ειρηνικό και δίκαιο με σεβασμό, ανθρωπιά και αξιοκρατία.

Σας φιλώ και σας το αφιερώνω!

A.L.

Υ.Γ.: Τα 🎂 γενέθλια έχουν παρέλθει προ ημερών, αλλά κάθε μέρα αξίζει να τη γιορτάζουμε! (Άλλωστε 40 μέρες κρατά η γιορτή!)