- Ένα έργο.
- Είναι καλή ιδέα! Θα έχουμε σίγουρα θεατές…
- Κι από ηθοποιούς τι γίνεται;
- Εμείς κι εμείς
- Ωραία, έχουν ταλέντο… οι ρόλοι ταιριάζουν απόλυτα.
- Κι από σκηνικά;
- Αυτό είναι εύκολο: πολλά μικρά κι άδεια δωμάτια, έναν για κάθε ηθοποιό. Ίσως ένα μεγάλο, άδειο, απρόσωπο δωμάτιο, όπου όλοι οι ηθοποιοί θα είναι μαζί χωρίς να βλέπουν ο ένας τον άλλον. Θα ρωτήσουμε το σκηνοθέτη…
- Σωστά αυτός θα ξέρει. Πότε θα έρθει;
- Είναι εδώ… ενθαρρύνει κι εμπνέει τους ηθοποιούς τώρα.
- Δε θα αργήσει όμως. Είναι απίστευτη!!! Αααααα …. Δε σου είπα!… είναι γυναίκα. Απίστευτα ικανή! Μπορεί να είναι εδώ κι εκεί ταυτόχρονα…
- Πως; Μπράβο της! Θα πρέπει να αγαπάει πολύ τη δουλεία της και να έχει μεράκι.
- Πράγματι λατρεύει τη δουλειά της αλλά ακόμη περισσότερο είναι εξειδικευμένη στο συγκεκριμένο έργο. Ωραία θα βοηθήσει πολύ τους ηθοποιούς…
- Δεν ξέρω αν βοηθήσει, αλλά σίγουρα θα τους γεμίσει έμπνευση και αέρα.
- Αλήθεια από φωτισμό και ήχο τι θα κάνουμε;
- Αυτό είναι το πιο εύκολο. Βλέπεις η φύση του έργου είναι τέτοια ώστε το φως του φεγγαριού, το φως των αστεριών και ίσως και η καύτρα απ’ τα τσιγάρα των ηθοποιών αρκούν για φώτα.
- Έχεις δίκιο… για τον ήχο δεν ανησυχώ. Σίγουρα οι ηθοποιοί να αντεπεξέλθουν χωρίς μικρόφωνα. Έχουν ταλέντο και η σκηνοθέτης θα τους βοηθήσει σίγουρα.
- Ωραία. Άλλες εκκρεμότητες;
- Ενδυματολόγο δε χρειαζόμαστε;
- Λες;;; πως θα σου φαινόταν αν κάθε ηθοποιός διάλεγε μόνος του τα ρούχα του; Ξέρει καλύτερα καθένας τον εαυτό του και συνεπώς και το ρόλο του.
- Έχεις δίκιο. Να φωνάξουμε τη σκηνοθέτη λοιπόν;
- Μα είναι εδώ. Μέσα σου. Μέσα μου. Γύρα μας… «Μοναξιά!! Μοναξιά!! Σε περιμένουμε! Όλα είναι έτοιμα!»
( 2005)
