Είναι πλέον γεγονός. Το 2007 μας αποχαιρετάει κι εμείς ετοιμαζόμαστε με τα καλά μας ρούχα, ντυμένοι, στολισμένοι, χτενισμένοι να υποδεχτούμε τη νέα χρονιά, μπας και αλλάξει λίγο το γούρι μας…
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή: ήταν μια γεμάτη χρονιά!
Για μένα ξεκίνησε ήσυχα κι ελπιδοφόρα για ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον, με διάβασμα για τον Α.Σ.Ε.Π., κι επαγγελματικό άγχος. Κάπως έτσι κύλησε ο Ιανουάριος.
Μετά λίγο οι απόκριες, λίγο το παιχνίδι του «κρυμμένου θησαυρού» του Δήμου Ηρακλείου, λίγο το πολυπόθητο ταξιδάκι στη συμπρωτεύουσα με φίλους καλούς κι αγαπημένους, ξεκουράστηκα αρκετά και γέμισα μπαταρίες για αυτά που θα ερχόντουσαν και δε γνώριζα ακόμα.
Στη συνέχεια μαζί με τα πρώτους μου μαθητές, εντάσσονται στο πρόγραμμα και τα πρώτα μαθήματα οδήγησης (τελικά μου πήρε παραπάνω χρόνο από όσο υπολόγιζα) με τρελό ενθουσιασμό και για τα δύο.
Το καλοκαίρι το υποδεχτήκαμε με πλούσιες αναμνήσεις κι έντονα συναισθήματα. Διέξοδος εκτόνωσης: εργασιοθεραπεία! Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος και Σεπτέμβρης! Οι μήνες αυτοί κύλησαν με τη εμένα να τρέχω να καλύψω υποχρεώσεις που επέλεξα να δημιουργήσω. (για την ιστορία να αναφέρω τα πρωινά σεμινάριο ή πρακτική, τα βράδια δουλεία, τα Σάββατα αργάμιση κανένα ποτό, όσο άντεχα και τις Κυριακές κανένα μπάνιο στη θάλασσα ). Και όμως δεν γκρίνιαζα και δεν κουραζόμουν. Αν είχε κι άλλες ώρες θα τις αξιοποιούσα. Η κούραση όμως βγήκε με νεύρα κι ένταση αργότερα. Τους επόμενους μήνες… Δυστυχώς όμως το καλοκαίρι δεν ήταν μόνο αυτά. Μια σειρά από «περίεργες» συμπτώσεις έκαναν την Ελλάδα κάρβουνο, μαύρισαν τον ουρανό μας, σκότωσαν τη ζωή, το οξυγόνο και την ελπίδα για ένα πιο καθαρό μέλλον. Μαζί με αυτά και τον Ηρακλή, που ελπίζω να βρίσκεται πλέον σε έναν καλύτερο κόσμο.
Μια αποτυχία για ένα μεταπτυχιακό σημάδεψε τον Οκτώβρη. Ευτυχώς κατάφερα να ορθοποδήσω γρήγορα και να επιβεβαιώσω για άλλη μια φορά τη διαφθορά και την αναξιοκρατία στα κρατικά πανεπιστήμια, ιδιαίτερα στο θέμα των μεταπτυχιακών. Και δυστυχώς πλέον το παραδέχονται και άτομα εκ των έσω…
Παρηγοριά, ελπίδα και στήριγμα δίνουν οι μαθητές που φέτος πολλαπλασιάστηκαν και φτάνουν τους 7 (ζωή να έχουν)!!
Ο Νοέμβρης με βρίσκει να πραγματοποιώ δύο ακόμα επιθυμίες μου! Συνεχίζω επιτέλους τα μαθήματα νοηματικής που είχα σταματήσει τα τελευταία χρόνια και καταφέρνω να γραφτώ γυμναστήριο. Επίσης αποκτώ πλέον το δικό μου στέκι! Ένα μικρό μπαράκι στο κέντρο της πόλης με αγαπημένες μελωδίες. (Με έμαθαν κι εκεί, όπως ήταν αναμενόμενο! ;) )Ξαφνικά η ζωή μπαίνει σε ένα ρυθμό στο Ηράκλειο και πάνω που σκεφτόμουν για πρωινή εργασία, μια ευχάριστη έκπληξη ήταν μια σύμβαση έργου στο αντικείμενο μου.
Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημη χρονιά. Σ’ εμένα πρόσφερε εμπειρίες και σε μεγάλο βαθμό αυτογνωσία. Αν πρέπει όμως να ευχαριστήσω το γέρο χρόνο για κάτι, αυτό θα ήταν για την υγεία που δεν μας στέρησε (οι μικροπεριπέτειες του παππού ευτυχώς υποχώρησαν γρήγορα).
Κι αυτή είναι και η ευχή μου για τη νέα χρονιά: υγεία για τους ανθρώπους που αγαπώ κι εκτιμώ και ίσως ένα κουτί με καλή τύχη σε όλα τα επίπεδα… γιατί η προηγούμενη χρονιά το ξέχασε.
Καλή χρονιά λοιπόν, γεμάτη, ελπίζω, με μουσική!
"Πάει ο παλιός ο χρόνος
Ας γιορτάσουμε παιδιά.."
