"Εδώ είναι Κρήτη…" #not

 Η είδηση ήταν σοκαριστική. Έτσι λένε όλα τα δελτία ειδήσεων. Ήταν όμως;

Το ζήτημα της οπλοχρησίας και οπλοκατοχής στην Κρήτη δεν είναι καινούργιο. Υποθέτω πως έχει τις ρίζες του στο πολεμικό παρελθόν του νησιού. Όμως, πολεμικό παρελθόν είχαν και άλλες περιοχές στην Ελλάδα και στον κόσμο. Δεν νομίζω ότι έχει μείνει σε πολλές τέτοιο έθιμο. Δεν υπάρχει δικαιολογία.

Για κάποιους θεωρείται «μαγκιά» να έχεις όπλο, να παίζεις στον αέρα στις χαρές και στις λύπες σου.

Για κάποιους άλλους θεωρείται ένδειξη αντρειοσύνης, γενναιότητας, «καπετανιλίκι».

Φυσικά για κάποιους αποτελεί «εργαλείο» δουλειάς - μαφία υπάρχει παντού στον κόσμο.

Όσο αθώα και αν διατείνονται μερικοί ότι είναι η χρήση του όπλου, εκ του αποτελέσματος έχουμε θρηνήσει πολλά θύματα. Ενδεχομένως δεν πήραν τη διάσταση που θα έπρεπε. Το γεγονός αυτό όμως δεν αναιρεί ότι έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές κι έχουν κινδυνεύσει πολύ περισσότερες από άσκοπους πυροβολισμούς. Μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο θα σας πείσει.

Κατά καιρούς έχουν γίνει προσπάθειες ευαισθητοποίησης και αφύπνισης για τον «αφοπλισμό». Ενδεικτικά σας αφήνω δύο ταινίες μικρού μήκους – προϊόντα μυθοπλασίας αλλά πολύ ρεαλιστικά – που δημιουργήθηκαν από κρητικούς για το θέμα. Σύντομες και πολύ εύσοχες! Δείτε τις!

Συνενοχή του Αριστοτέλη Δασκαλάκη 

'Ηντα μρε ξανοίγεις;  του Λευτέρη Πιπεράκη 

Κάποιοι κατηγόρησαν την αστυνομία για αδράνεια στο πρόσφατο περιστατικό. Δεν την υπερασπίζομαι σε καμία περίπτωση. Μα με τα μυαλά που κουβαλάμε, θέλουμε 24ωρη επίβλεψη από αστυνομία και πάλι δε θα αρκούσε. Κι αυτό ως πότε;

Και τώρα για να προστατέψουμε τα παιδιά κλείνουμε τα σχολεία; Ως πότε;

Και τα παιδιά τι μαθαίνουν; Ότι το σχολείο και η μόρφωση δε θα τους προστατέψει. Ότι είτε θα σκοτώσουν είτε θα σκοτωθούν.

Βέβαια κανείς δεν κατηγόρησε πολιτικά πρόσωπα που «περιθάλπουν» τέτοια φαινόμενα κι ανθρώπους. Βλέπεις, τα «ψηφαλάκια» είναι πολλά… Για το παράνομο εμπόριο όπλων ούτε λόγος…

Όχι. «Όχι, δε μου αρέσει καθόλου! Δεν υπογράφω!» συμφωνώ κι εγώ με τον Κρητικό δάσκαλο Ν. Καζαντζάκη. Για μένα μαγκιά είναι οι πράξεις σου να υποστηρίζουν τα λόγια σου. Και μεγαλύτερη μαγκιά είναι να ακούς και να μιλάς όμορφα με ευγένεια και σεβασμό, δείχνοντας την αντίληψη και την κρίση σου και πείθοντας το συνομιλητή σου επικαλούμενος τη λογική του, που λέμε και στην έκθεση.

Αυτή είναι η μαγκιά! Για να την αποκτήσεις, όμως, χρειάζεσαι μόρφωση. Κι εμείς σε λίγο θα μαθαίνουμε ελληνικά από την τεχνητή νοημοσύνη…

Μεγαλώνοντας…

 Αισίως 42! Η γράφουσα αισθάνεται ευγνώμων στην τοποθεσία Ελλάδα 2.0. Ευγνώμων που κατάφερε να φτάσει 42 χρόνων έχοντας γύρω της ένα περιβάλλον πλούσιο σε υποστήριξη αγάπη και ανθρωπιά. Δεν είναι λίγο και σίγουρα δεν είναι δεδομένο. Συχνά χανόμαστε στην καθημερινότητα, στις υποχρεώσεις και στα θέλω μας και δεν εκτιμάμε αυτά που έχουμε. Ευγνωμοσύνη λοιπόν είναι η λέξη για μένα φέτος.

Έχω όλα όσα θέλω; Όχι. Ονειρεύομαι περισσότερα, θέλω περισσότερα και πασχίζω για περισσότερα. Μάλιστα καμιά φορά νομίζω πως μου αξίζουν περισσότερα κυρίως στον επαγγελματικό τομέα. Δεν θα περιμένω να μου χαριστούν. Έμαθα σε αυτά τα 42 χρόνια πως, ακόμα και αν αξίζεις κάτι, δεν είναι δεδομένο ότι θα το έχεις. Δεν θα παραδοθώ όμως, θα συνεχίσω να προσπαθώ για το καλύτερο, να διεκδικώ αυτό που αξίζει πάντα με το ήθος, τις αρχές και τις αξίες που γαλουχήθηκα.

Μεγαλώνοντας σε έναν κόσμο που δεν σέβεται πάντα, που προωθεί τον καταναλωτισμό και προβάλλει ως μέγιστη αξία του κέρδος, εγώ θα επιμένω να διεκδικώ και να προσπαθώ για το καλύτερο. Με τα βιβλία μου, με τις αξίες μου, με τις κατασκευές μου και κυρίως με τους ανθρώπους της «φυλής» μου, όπως λέει και μια αγαπημένη μου καλλιτέχνιδα. Γιατί ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που σκέφτεται έτσι κι ονειρεύεται έναν κόσμο πιο ειρηνικό και δίκαιο με σεβασμό, ανθρωπιά και αξιοκρατία.

Σας φιλώ και σας το αφιερώνω!

A.L.

Υ.Γ.: Τα 🎂 γενέθλια έχουν παρέλθει προ ημερών, αλλά κάθε μέρα αξίζει να τη γιορτάζουμε! (Άλλωστε 40 μέρες κρατά η γιορτή!)