Μαγειρική: νέο αγχολυτικό, παλιά συνταγή ή μαζοχισμός;

Επέστρεψα δριμύτερη! Μετά από πολύμηνη αποχή, εκούσια ή ακούσια, επέστρεψα στο γνωστό και εγκαταλελειμμένο στέκι του blogspot! Η αφορμή; Μια νέα μου διαπίστωση.
Σε μια εποχή που τα τηλεοπτικά «ριάλιτι» και η πλειοψηφία των τηλεοπτικών εκπομπών μαγειρεύουν σε όλο ή σε ένα μέρος τους, η δική μου θέση ήταν… μακριά από την οθόνη. Για «χ» ή «ψ» λόγους, όπως λένε και οι μαθηματικοί φίλοι μου, απομακρύνθηκα από πολλά πράγματα και ξεκίνησα καινούρια… latin και tango χορούς, γραφή Braille, κ.α. Χθες το βράδυ λοιπόν, και αφού είχα αφιερώσει χρόνο σε χορούς και διάβασμα – καλά το τελευταίο όχι και τόσο – βρήκα τον εαυτό μου και πάλι να … «πέφτει»…
- Όχι! Λέω από μέσα μου. Δεν θα το επιτρέχω και πάλι!
Αυτό ήταν. Έκοψα τη δίαιτα για ένα βράδυ, άνοιξα το ντουλάπι της κουζίνας, εντόπισα τα διαθέσιμα υλικά που μου ενέπνευσαν όρεξη για πειράματα και τα «googlαρα…» (=αναζήτησα στο google) . Εντόπισα μια ενδιαφέρουσα συνταγή κι έπιασα την κατσαρόλα. Η αρχή έγινε και μέσα σε λίγα λεπτά το «ψυχολογικό μου αδιέξοδο» μετατράπηκε σε δημιουργική έμπνευση! Παράλλαξα λίγο τη συνταγή, προσθέτοντας τα δικά μου στοιχεία κι αγαπημένες γεύσεις και voila!
Έτοιμη μια απλή αλλά παιχνιδιάρα μακαρονάδα! Δεν ήταν άσχημη…
Ο σκοπός επετεύχθη! Ένα γεμάτο στομάχι, μια κατεστραμμένη δίαιτα και μια ανεβασμένη διάθεση. Τελικά, η μαγειρική μας ανεβάζει; Καθώς αναρωτιόμουν πόσο αληθινή και πόσο καθολική είναι μια τέτοια ρήση, ακουγόταν από το χολ η τηλεόραση που έβλεπε ο μικρός αδερφός μου… ήταν ένα ακόμα «ριάλιτι» μαγειρικής! 

Αλήθεια γι’ αυτό εμφανίζουν τέτοια ακμή τα τηλεοπτικά προγράμματα και οι εκδόσεις μαγειρικής; Ή μήπως πρόκειται για νέα μόδα; Ή ακόμα ίσως και για μια παλιά παράδοση μεσογειακή… ; Φημίζονται άλλωστε οι Πολίτες και η Πολίτικη κουζίνα, οι πληθωρικοί στις γεύσεις τους Ιταλοί, οι πληθωρικοί στα μπαχάρια τους Άραβες, Τούρκοι και Σύριοι.
Δεν μπορούμε όμως να παραλείψουμε και τη μεγάλη μερίδα ανθρώπων που το βρίσκουν μάλλον δύσκολο, βαρετό και κουραστικό «σπορ», οπότε διατηρούν την μακρόχρονη, πλέον, παράδοση των… delivery, των catering ή/και των fast food.
Όποια κι αν τελικά είναι η επιλογή μας, ας έχουμε μια πολυτέλεια στο τραπέζι αλλά και στη ζωή μας… την μικρή απόλαυση της στιγμής, της γεύσης, της μικρής καθημερινής ουσίας που χάνουμε αναζητώντας τα πολλά, τα μεγάλα και αυτά που… δεν έχουμε κι ελπίζουμε να μας κάνουν ευτυχισμένους!

Καλή μας όρεξη!

Υ.Γ.: έτσι για την ιστορία παραθέτω τη διαδικτυακή συνταγή – πηγή έμπνευσης του πιάτου
και του… άρθρου: http://mikrikouzina.blogspot.com/2010/08/blog-post_30.html